شناسایی و اولویت بندی موانع گردشگری ورزشی در فضاهای عمومی شهری

پژوهش حاضر باهدف بررسی موانع گردشگری ورزشی در فضاهای عمومی شهری و پارک های بانوان شهر شیراز است. روش پژوهش حاضر براساس هدف تحقیق، کاربردی و از نوع میدانی می باشد. برای گردآوری داده های مربوط به متغیرهای مورد بررسی از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روایی پرسشنامه با نظرسنجی از اساتید و متخصصان مرتبط تأیید شد. پایایی کلی پرسشنامه با آزمون آلفای کرونباخ مورد تأیید قرار گرفت (a > / 77). جامعه آماری این تحقیق با توجه به هدف اصلی تحقیق شامل زنان مراجعه کننده به فضاها و پارک بانوان شهرستان شیراز می باشد. تعداد 300 نفر از زنان مراجعه کننده به پارک بانوان به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. برای توصیف داده های جمع آوری شده از آمار توصیفی و استنباطی و از آزمون های تحلیل عامل اکتشافی و آزمون فریدمن استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان دادند که عوامل فردی و شخصی، محدودیت زمانی، عامل روان شناختی، ضعف مدیریت، عدم آگاهی و آموزش، محیط اجتماعی، عدم مشارکت و حمایت اطرافیان و محیط فعالیت به ترتیب موانع توسعه گردشگری ورزشی در پارک بانوان شیراز بودند. به طور کلی فضاهای طبیعی، پارک ها و دیگر فضاهای سبز شهری بستر مناسبی برای توسعه گردشگری ورزشی فراهم نموده است که با برداشتن عوامل بازدارنده می توان گردشگران ورزشی بیشتری را جذب فضاها و پارکهای شهری نمود.